Przez dekadę, w cichym parku w rumuńskim mieście, codziennie można było zobaczyć tego samego mężczyznę siedzącego na tej samej ławce. Z nikim nie rozmawiał. Nie prosił. Nie wydawał się czekać na nikogo. Po prostu siedział.

Mieszkańcy okolicy zaczęli uważać go za element wystroju. Nazywali go „Dżentelmenem na ławce”. Witali go z grzeczności, a niektórzy nawet od czasu do czasu zostawiali mu bajgla lub gorącą kawę.

Aż pewnego poniedziałku coś się zmieniło.

Ławka była pusta. Po raz pierwszy od 10 lat. Ludzie myśleli, że może zachorował albo przeniósł się do innego parku. Ale nie pojawił się następnego dnia. Ani trzeciego.

Prawdziwa tożsamość staruszka została ujawniona dopiero po wezwaniu policji w celu zidentyfikowania niezidentyfikowanego ciała znalezionego w skromnym mieszkaniu w pobliżu.

Nieoczekiwane odkrycie

Kilka dni po jego śmierci pracownicy parku, sprzątający teren, zauważyli, że ławka, na której siadał codziennie, nieco różniła się od pozostałych. Jedna z desek pod siedziskiem wydawała się być zamontowana do góry nogami. Otworzyli ją. Wewnątrz, w tajnej skrytce, znajdowało się metalowe pudełko.

W pudełku: stare listy, pożółkłe zdjęcie młodej kobiety i małego chłopca… oraz testament.

Testament został napisany odręcznie i zaczynał się od słów:
„Jeśli to czytasz, to znaczy, że mnie już nie ma. I czas, żebyś poznał moją historię…”

Życie pełne poświęceń i jeden żal

Dokumenty w pudełku ujawniły poruszającą historię: mężczyzna był inżynierem, owdowiał w młodym wieku, a jego syn zaginął w tragicznym wypadku. Wybrał tę ławkę, ponieważ to właśnie tam chodzili razem, gdy chłopiec był mały. „To tutaj czuję go najbliżej” – napisał.

Siedział tam codziennie przez 10 lat, mając nadzieję, że pewnego dnia, choćby na chwilę, jego syn go odnajdzie. Może w innej formie. A może tylko we wspomnieniach.

Reakcja społeczności?

Po zapoznaniu się z historią ławka pozostała niezmieniona i stała się miejscem refleksji. Zainstalowano dyskretną tabliczkę z napisem:
„Dla tego, który czekał, ale nie został zapomniany”.